۱۳۹۱ فروردین ۲۵, جمعه

به ناکجاآباد می روم

این، یک جاده ی مستقیم در پیش می گیرد
آن، راهی که دور می زند
به امید آن که به خانه بازگردد
به عشقی دیرین که بازیافته است .
اما من
نه به جاده ی راست و مستقیم
نه راه پر پیچ و خم
که به ناکجاآباد می روم
و شوربختی
              به دنبالم
                       چون قطاری که از ریل خارج می شود

شعر از: آنا آخماتووا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

یک گوشه دنیا

 کشوری یک گوشه از دنیاست که فراموش شده یک گوشه از دنیاست که حتا خدا هم اونو فراموش کرده یک گوشه از دنیاست که مردمش وجود ندارن هیچ دعایی به آ...