زخمی به سرمای یخ

دكارت اشتباه می‌کرد، گاهی فکر می‌کنی تا خودت نباشی

اولین بود برای من از هر لحاظ و وقتی گفت کات کنیم، می‌خواستم التماس کنم نه، لااقل نه تا پایان دوم آبان، اما هیچ‌وقت نخواسته‌ام سربار کسی باشم، زنگ زدم و گفتم: امیدوارم خوش‌بخت باشی، خیلی شیک و مجلسی  و با همین لحن مهربانانه‌ی همیشگی، انگار که خودم دامادش کنم و به خانه‌ی بخت بفرستم.

اتلفن را که قطع کردم نفهمیدم چند سیگار گیراندم و تمام کردم و چند لیوان آبجو زدم. اما به معنای واقعی کلمه ضجه زدم. پای دار نشستم و بک ضجه‌ی کامل زدم و تا صبح یک‌سره بافتم. صبح آرام شده بودم: سخت‌تر از مرگ مامان نیست

خوابیدم و حالا از سردی خودم می‌ترسم

دعوا بر سر نوبل ادبی

کتاب ها رو که میخونی احساس میکنی شاید من هم کتابی باشم در دستان دیگری
این فکر وقتی در من تقویت شد که #دنیای_سوفی رو خوندم . کتاب ها و شخصیت ها اگر به درستی نوشته بشن میشه در تجربیات دیگری سهیم شد، میشه دیدی متفاوت به دنیا پیدا کرد، میشه...
تازگیا چند کتابی از #موراکامی خوندم و از دید خودم موراکامی هرچند نویسنده ی خوبیه اما خداییش هیچوقت لایق جایزه ی نوبل ادبی نیست. آقا شما یا باید #نوبل رو به #کافکا بدی یا جایزه ی بالاتری در نظر بگیری برای امثال کافکا و اونوقت موراکامی بیاد یه جایزه ی پایین تری از اونها دریافت کنه. شما #مسخ کافکا رو با #سامسای_عاشق موراکامی مقایسه کن اونوقت میفهمی من چی میگم
اوه باز که از دست ملت عصبانی شدی سوسمارجان، آقا شما به هرکی دلت خواست بده اما کافکای من جاش بالاترین رتبه ی نویسندگی هست و لاغیر

در آغوش تو

من غلام بغلم غیر بغل هیچ مگو

یه چیزایی چه دختر باشی چه پسر، چه پیر باشی چه خردسال، چه توی خوشحالی چه توی ناراحتی می چسبه. اصلن لذت بخشه وقتی گریه میکنی یکی باشه که سرت رو بذاری روی شونه ش و هق هق گریه سر بدی و اونم شونه هاتو نوازش کنه، لذت بخشه که خوشحال باشی و صدای نفست با نفس یه عزیز همراه بشه و توی بغل هم شادی کنید، لذت بخشه که احساس کنی کسی همراه و همدمت هست، لذت بخشه که فقط صدای قلبش رو بشنوی و تندتر شدن ضربانش بهت بفهمونه چقدر دوستت داره

من عاشق بغلم و آغوش تو زیباست