تاریخ ها و روزها گاهی خیلی مهم میشن. اونقدر که خاطرات جمعی یک نسل یک ملت و گاهی هم سخت ترین روزهای یک کشور رو یادآوری می کنن اما هر چقدر هم که این خاطرات جمعی باشن، هر چقدر هم که بین یک نسل یا یک ملت مشترک باشن ، برای هر کسی طعم و مزه و درد و داغ خودشون رو دارن، یه پیروزی ممکنه از نظر یکی دیگه شکست باشه و یه سختی ممکنه از نظر یکی دیگه یه داغ جبران ناپذیر.
18 تیر ...
18 تیر تلخ ترین روز زندگی برای مادر سعید زینالی و شلید صعب ترین روز برای دکتر معین باشه اما برای بعضی از لباس شخصی ها روز انجام واجبات و پرت کردن دانشجویان از بالای ساختمان و فریاد یا امام حسین قبول بفرما بود. 18 تیر از نظر برخی حمله به کوی بود و از نظر بعضی ... شاید جاش نباشه که بگم یه بداخلاقی سیاسی
اما از نظر هر کسی هرچه باشد از نظر من 18 تیر یک آغاز بود
آغاز نمایش بلوغ سیاسی و دموکراسی خواهی دانشجویانی که پس از انتخاب خاتمی نخواستند و نتوانستند که ساکت بنشینند. تصمیمی جمعی برای بلوغ دموکراسی در کشور و نمایش شعور و دموکراسی خواهی که با هر آنچه خلاف دموکراسی باشد می جنگند و تاوانش را می پردازند.
برای من 18 تیر طعم تلخ عربده های هل من مبارزی بود که لباس شخصی ها سر دادند
هجوم اوباش و اراذلی که هدایت شدند تا یک جنبش را مخدوش کنند
و...
18 تیر روز ما بود در میدان انقلاب 88
روز جوادی فرد
روح الامینی
محاصره در خیابان ژاندارمری
باتوم ها و کابل ها
و...
کهریزک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر