فراموش کن اینجا کجاست، فراموش کن از کجا رد می شوی، آدمها چه می گویند، فراموش کن. تنها دنیای دیگری برای خودت بساز و لذت ببر از آهنگی که در گوش ات نواخته می شود و بارانی که می بارد و سنگفرشی که خیس می شود. از عکسی که با دوربینت میگیری یا صورتت که خیس می شود و کمری.... شاید دیگر درد نکند. فراموش کن اینجا ایران است و زندگی و مرگت به سیاست وابسته است. مذاکرات خوب پیش برود یا جناب حرفی بزند یا چه کسی کنار حضرت آقا نشسته یا هزار و یک مسئله ی دیپلماتیک و غیر دیپلماتیک دیگر.
فراموش کن و صدای کریس دبرگ یا دایدو یا ادل را گوش کن و قدم بزن. دنیای دیگری بساز در تنهایی خودت و یک سیگار آتش کن و تا سرحد مرگ دود کن شاید فردا این هم تحریم شود مثل داروهای دایی یا قرص های دوستم یا ... سیگارت را دود کن و با خودت امیدوار باش شاید تا سیگار بعدی مرگی راحت برایت مهیا شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر