با تشکر از دایی خوبم که این شعر را به من آموخت
دریا عظیم
دریا صبور
دریا شکوه حوصله ی خشم
دریا هماره مادر توفان
اینک دریا
جوش هزار نعره ی کوه روان موج
زی ناخدای کشتی تاراج
این تور گسترانده بهر صید:
_ این موج ها برآمده زان بادی است
کز نخل زار ساحل همسایه می وزد
دریا وگرنه نیست به جز مرداب
_ بگذار این بسر شده مهلت
در واپسین تلاش ز ناچاری
بر هر گزافه چنگ بیاویزد
بگذار ذات جنبش دریا را
از بادهای هرزه بداند
دریا ولیک
دانند صخره ها
که در این شش هزار سال
بسیار تخته پاره به ساحل فکنده است
شعر از میم آزرم
