۱۳۹۰ مهر ۱۶, شنبه



 
۱ 
تلاشمان را کردیم، خانه‌هامان را نشان دادیم.
مهمان گفت: خوب زندگی می‌کنید. زاغه در درون شماست  
      
۲  
در درون کلیسا: طاق‌ها و ستون‌ها سپیدند مثل گچ، مثل زخم بند برگرد بازوهای شکستۀ ایمان.
 
۳ 
در درون کلیسا: کاسه گدایی سر بر می‌دارد 
از زمین و در میان نیمکت‌ها به راه می‌افتد.
 
۴ 
ناقوس کلیسا اما باید به زیر زمین برود. 
آنها در تونل فاضلاب‌ها آویزان‌اند. 
و زیر پای ما به صدا در می‌آیند.
 
۵ 
نکودموس خوابگرد به سوی جایگاه وعظ می‌رود
چه کس می‌داند به کجا؟ نمی‌دانم. 


توماس ترانس‌ترومر (برنده ی جایزه ی نوبل ادبی امسال)
 

یک گوشه دنیا

 کشوری یک گوشه از دنیاست که فراموش شده یک گوشه از دنیاست که حتا خدا هم اونو فراموش کرده یک گوشه از دنیاست که مردمش وجود ندارن هیچ دعایی به آ...